alles komt en gaat

Holaa!

Todo llega y pasa, alles komt en gaat. Een mooie zin die ik heb geleerd van Andres de tattoo artiest, zijn dochtertje van 9 heeft deze zin op zijn been getattoeerd. Alle mooie momenten en ervaringen die ik hier heb gekregen zal ik morgen achter me moeten laten. Dat gaat moeilijk worden, maar dat hoort erbij. Kun je nagaan, 7 weken... wat als ik hier een half jaar zou zijn geweest....

Mijn laatste dagen heb ik heel goed ingevuld. Er was een bekende zanger (Ricardo pita) uit Quito op het eiland die sliep in het hostel van mijn beste vrienden hier. Hun vader is een muzikaal legende in ecuador en zelf zijn ze ook verschrikkelijk muzikaal, dus de hele tijd live muziek om me heen! De laatste avond van Ricardo, dinsdag, hadden Toto en Fede (mijn vrienden van het hostel) een paar mensen uitgenodigd en een enorm vuur gemaakt. Dat doen ze natuurlijk vaker, er was een perfecte vuurplek met banken hangmatten en grote kussens. Vijf gitaren, trommels, een mand vol sambaballen en andere schud dingen die ik nog nooit had gezien lagen op ons te wachten om deel uit te maken van de muzikale eenheid. Zat ik dan de hele avond met mn ei met rijst erin te schudden! En het was een van de best avonden ooit. Ricardo heeft een ongeloofelijk talent, en zijn stem is prachtig. Fede zingt ook onwijs goed en samen roerde ze mij en alle anderen meerdere keren tot tranen. We waren met ongeveer 10 personen en iedereen was aan het genieten, terwijl we marshmellows roosterden en rode wijn dronken. Zo gingen we uren door, van 8 uur savonds tot 3 uur snachts hebben we om het vuur gezeten. Het was het perfecte moment want die nacht was er een meteorietenregen. We lieten het vuur uitbranden en ricardo speelde op zijn gitaar en zong terwijl wij op onze rug meer dan 10 "vallende sterren" zagen. Wat was ik gelukkig dat moment!

Mijn laatste dag begon rustig met mijn favorite ontbijt: guinea michas, huevo frito en jugo de maracuya. (Soort banaan pannekoekjes, gebakken ei en verse passievrucht sap). Daarna al mn spullen gepakt en wat tijd doorgebracht met mn moedertje. Tijdens de lunch kreeg ik een heel lief cadeautje, en armbandje en bijpassende oorbellen met schattige pinguin hangers. Ik heb met de schelpen hier op het strand voor iedereen op het eiland armbandjes en kettingen gemaakt en had met de allermooiste en meest speciale schelpen twee kettingen gemaakt voor mijn zus en moedertje. Daarna liep ik op mn gemakje naar het strand en kwam onderweg Jens en Sophia tegen. Met zn drieen hebben we de hele middag op een verlaten playa mann gelegen tussen de lobos. Een beetje gezommen, met de baby lobos gespeeld en mijn laatste empanada con queso en corbiche gehaald bij het vrouwtje op de hoek. We lagen een beetje muziek te luisteren en keken naar de zonsondergang, en op de weg terug kreeg ik van mijn grote viking vriend jens een heerlijk kokos ijsje. Ik voelde me helemaal relaxed en toen ik thuis kwam stond er alweer een lekker kreeftendiner op me te wachten! Lekker geklestst met mn moedertje en daarna naar Iguana Rock voor een salsa les.

Lacherig en duizelig van het gedraai liepen we door naar Barquero. Ik eist dat het lastig zou worden hier, aangezien ik zo close ben met de eigenaren en wat locals die hier altijd komen. Ook waren er heel veel amerikaanse studenten van de san fransisco university, ik had er een paar gevraagd en ze waren er allemaal. Superlief. Dus de hele avond liep ik van de een naar de ander, en vergat de andere vrijwilligers bijna omdat die gewoon zaten te kaarten om een tafel. Ook wist mariana dat ik onwijs veel van dansen hield dus speciaal voor mij liet ze tafels opzij zetten en zette ze salsa muziek aan. Dus kon ik met houterige viking jens laten zien wat we hadden geleerd bij de salsa les, hillarisch. Ik had het heel erg naar mn zin en maakte veel fotos met iedereen. Maar toen Sophia naar huis ging, kreeg ik het een beetje moeilijk. Toto en fede zagen dat ik een paar tranen had en kwamen natuurlijk meteen met een wijze les. Tienes que ir para volver. Je moet gaan om terug te kunnen komen. Langzaam aan moest ik afscheid nemen van iedereen en om 1 uur ging de bar dicht en moest ik afscheid nemen van miguel en mariana. Dat was echt lastig, mariana bleef maar zeggen dat ik een kindje van haar was en dat ik terug moest komen en dat haar deur altijd voor me open staat. We liepen door naar La Isla en ik liet mijn muurshildering en een stukje van mijn hart achter in Barquero.

Een kort dansje gedaan in la isla want ik was niet echt in de stemming om helemaal los te gaan. Gedag zeggen tegen iedereen was heel emotioneel. Ik heb hier zoveel mooie mensen ontmoet, en we zullen nooit meer op deze manier bij elkaar zijn. Dat is echt zon raar idee. Ik was zo verdrietig want een van mijn beste vrienden, Manu, is al de hele week ziek en was dus niet op mijn afscheid. Ik heb geen gedag tegen hem kunnen zeggen en voel me daar zo rot over. Maar dat is helaas zoals het is. Als laatste nam ik afscheid van mn viking, ik was natuurlijk al aan het huilen en toen ik jens gedag zei en gesnik hoorde hield ik het niet. Die grote noor van bijna twee meter, op avontuur geweest in de jungle en deze avond op dezelfde teenslippers met tranen in mn armen. Daarna moest ik afscheid nemen van Toto en Fede en de anderen. We liepen naar de Guayaba waar we een beetje in de hangmatten lagen te praten. Niki, het superstoere meisje uit de groep die mijn haren ook heeft geverfd, zei dat ze altijd een hekel heeft aan iedereen en dat ik de eerste buitenlander op het eiland was die ze echt mocht. Goed compliment ;) Na goed geknuffeld te hebben met iedereen en nog meer tranen gelaten te hebben moest ik toch echt naar huis. Toto en fede liepen met me mee en toen ik thuis was en zei terug gingen klom ik het dak op om nog een keer naar de sterren te kijken en afscheid te nemen van het eiland. Ik ging mijn bed in en viel meteen in een diepe slaap.

De volgende ochtend was even stress, ik dacht dat ik me een beetje had verslapen en pricilla vertelde me dat ons moedertje ziek was en dat ze nu in het ziekenhuis is... dus daar gaan we nu heen om gedag te zeggen. Dan moet ik er echt aan geloven en het vliegtuig in stappen als een grote meid en gaan. Dit is zoveel moeilijker dan afscheid nemen op de heenreis, omdat ik weet dat ik ze niet snel meer terug zal zien.

Todo llega y pasa.

Xxx Isa