island spirit
Blijf op de hoogte en volg Isa
19 Oktober 2014 | Ecuador, Puerto Baquerizo Moreno
Holaa!
Het internet hier laat zoals altijd weer weinig van zich horen op het eiland, vandaar dat het een tijdje duurt voor ik weer wat plaats. Ik ben inmiddels in mn laatste week beland en probeer er alles uit te halen wat mogelijk is, ik ben continu met iets bezig en geniet van elke minuut. Dat zorgt er wel voor dat ik elke nacht niet meer dan vijf uur slaap, maar in Nederland genoeg tijd om dat weer in te halen!!
De eigenaar van Baquero, Miguel, zag mij op een avond tekenen en was heel onder de indruk. Hij vroeg of ik een muurschildering wilde maken van fotos die hij tijdens het duiken, wat zijn werk is, heeft gemaakt. In Baquero!! Wat een eer. Iedereen die hier komt zal mijn werk zien. En dat is niet zomaar wat, aardig wat celeberties zijn tijdens hun luxe reisjes ook op de galapagos gestopt en heben in de avond een drankje gedronken in Baquero. De president van Ecuador, Tom Hanks en Nathalie Portman om maar even wat voorbeelden te noemen. Ik schilder elke ochtend van 8 tot 12, terwijl de vrouw van miguel en verse jugo voor me maakt van banaan, papaya en sinaasappel. Er staat keiharde blues muziek aan en Miguel loopt en beetje heen en weer schoon te maken. Ondertussen komt Maria, de vrouw, steeds even kijken met een nieuw vers sapje met een koekje of een stukje zelfgebakken brood. Altijd in haar pyama want zij werken natuurlijk tot laat en slapen elke dag lekker uit. Te schattig!
Vorige week was ik in Baquero weer aan de winnende hand met pool (ben echt goed geworden inmiddels ;) ) toen me opviel dat Toto en Fede (broers uit de snorrengroep) een tattoo hadden laten zetten. Ze zagen er onwijs goed uit, wat bijzonder was want hier op het eiland is niet veel te vinden daarvoor. Ik had al sinds de eerste week het idee in mijn hoofd om een herinnering aan mijn reis te nemen in de vorm van een kleine baby schildpad op mijn enkel. Ik vroeg het aan Toto, en hij introduceerde mij aan Andrés (34) met zijn enorme zwarte baard, snor en lang haar in een knotje en Hugo Ortíz (21), twee neven en verschrikkelijk goede tattoo artiesten uit Quito. Ze komen twee of drie keer per jaar naar de galapagos om een hele hoop tattoeages te zetten, omdat het hier gewoon niet goed genoeg gedaan wordt. Ik teken natuurlijk elke dag op mijn handen, en ik was superblij want die dag had ik echt een hele mooie grafische tekening gemaakt. Andres zag het natuurlijk meteen toen ik met hem in gesprek was en vroeg wie die tattoo had gezet. Ik moest lachen en zei dat het een tekening was die ik had gemaakt. Hij keek me scheef aan en zei dat het echt een hele goede tattoeage zou zijn. Groot compliment van een groot artiest! Ook praatte ik met Hugo en vertelde dat ik graag een tattoo wilde, dus maakten we een afspraak voor de volgende ochtend om gewoon een beetje te tekenen en kijken. Andres stond erop dat ik mn schetsboek mee zou nemen. Dus daar zat ik de volgende ochtend in het huis van Fede en Toto, waar Hugo en Andres sliepen, een beetje te tekenen. Andres pakte mijn schetsboek en bleef wel een half uur bladeren en was super onder de indruk. Ik ook van zijn schetsboek natuurlijk. Prachtige tattoeages en supermooie tekeningen en fotos. Ik begon te tekenen met Hugo voor mijn tattoo en hij adviseerde mij om er meer van mijzelf in te stoppen. Het moest dan wel wat groter dan ik in mn hoofd had om er details in te kunnen brengen, maar beter wat groter en prefect bij mij passend dan wat kleinder en minder origineel. We gebruikten een bloem uit een van mijn mandalas als het schild, en toen ik die tekening zag wist ik het 100% zeker; deze wil ik voor altijd bij mij dragen. Vooral toen Andres mij vertelde dat een schildpad werd gedragen omdat het de beschermer is van creativiteit en medeleven, kan het nog perfecter bij mij passen?
De volgende dag was ik uitgenodigd voor een lunch met de tattoo artiesten en de snorrengroep, en daarna zou Hugo mijn tattoeage zetten. Een hoek van de huiskamer was ingricht als tattoeage ruimte, maar het bleef gewoon de huiskamer natuurlijk. Wel was alles steriel en schoon, en ik moest zelf de pakketjes met naald etc openen zodat ik zeker wist dat het helemaal veilig was. Daar lag ik dan, met de zon in mn gezicht en de gele bloemen van het huis die door de ramen naar binnen hingen, blote voeten, mijn haren nog zout van mijn ochtend duik, in mijn lange jurk op de grote bank in het huis van Toto en Fede. Hugo zette alle spullen klaar en Toto en Fede maakten zich klaar om muziek voor mij te spelen. Anderhalf uur duurde het, en toto speelde ukelele en fede speelde akoestische gitaar en zong. De jongens hebben een band die best bekend is in Ecuador en hun vader is een muzikaal legende. De familie is prachtig, onwijze hippies die alleen maar biologisch eten, geen medicijnen gebruiken, hun kinderen niet naar school wilden sturen maar wilde laten leren door te leven en lief te hebben in een omgeving van muziek, dans en natuurlijk surf (Toto is de beste surfer van de Galapagos). Onwijs inspirerend allemaal. De tattoo deed helemaal niet zon zeer als ik had verwacht maar dat komt misschien omdat het zon fijn moment was. Ik ben er zo blij mee, het is een tekening van mijzelf met een mooie betekenis en herinnering en het was een prachtige ervaring.
De rest van de week ben ik met hen opgetrokken, vooral onwijs veel getekend met de tattoo artiesten, wat voor veel inspiratie en nieuwe inzichten zorgde voor mij. Ik was echt het kleine zusje, en ik was dan ook echt verdrietig toen ze gister afscheid moesten nemen. Als ik ooit nog een carriere als tattooartieste wil maken weet ik waar ik terecht kan!
Deze week ben ik elke avond weg geweest, eerst naar baquero en daarna naar de disco of naar een kampvuur om muziek te maken. Nouja, anderen maken het en ik luister en dans soms een beetje. Het dansen hier is ook een verhaal appart, ik kan er niet over uitgepraat raken. Als ik dat salsa ritme hoor voel ik het overal in mijn lichaam en wil ik alleen maar dansen. Continu geloven mensen niet dat ik een gringo (dat woord gebruiken ze voor blanken) ben omdat ik makkelijk meekom met de latinas hier. Het leuke aan de disco hier is dat alle leeftijden er bij elkaar komen. De burgemeester is er vaak genoeg te vinden en veel vrijwilligers staan een tijdje te dansen met hun gastgezin ouders. Zo ook een salsa leraar van 35 die in Baquero bekend staat als een van de beste poolspelers. Ik stond met hem te praten over salsa en hij zei dat hij kon zien dat ik nooit les heb gehad, maar het salsa ritme wel in me heb. Ik wil het natuurlijk graag leren en dat hoefde ik nieteens te vragen. Voor ik het wist werd ik de hele disco doorgedraaid, links, rechts dubbel links en hoppa, hing ik dan achterover met mijn hoofd bijna op de grond waarna nog drie draaien volgde. Ik dacht er nieteens meer bij na, als vrouw hoef je alleen te volgend dus je moet de ander echt vertrouwen en je laten leiden. Steeds meer mensen op de dansvloer maakten ruimte en keken naar ons, wat de salsa leraar natuurlijk helemaal te gek vond. Ik was letterlijk misselijk omdat we zoveel draaiden maar dat kon me niet schelen want wat een kick was het om zo te dansen! Toen de salsa muziek over was riep de dj om ''Aplausos para la gringa latina!''. En ik kwam niet meer bij van het lachen. Net zoals alle andere vrijwilligers natuurlijk, die lachend hadden staan kijken. Het was nog maar half twee maar ik was helemaal kapot dus ging naar huis om nog een beetje te draaien in bed en te dromen over mijn professionele danscarriere in latijns amerika. (Grapjeee)
Vrijdag speelden de snorrengroep met een bekende zanger uit Quito die hier voor drie weken was in Baquero. Prachtig om te zien hoeveel talent die jongens hebben, en hoe knap dat ze zo samen kunnen improviseren. Iedereen hing aan hun lippen en gaf een daverend applaus. Het was Ricardo's laatste nacht, dus na zijn standaard laatste nummer, Las Islas buenas, rolden er tranen over de wangen van de reusachtige man met de nog reusachtigere pikzwarte baard en snor met omgekrulde puntjes, bedekt met tattoeages. In de avond was het plan om naar La Isla te gaan maar de jongens wilden liever muziek maken met elkaar om het kampvuur. Fede haalde wat kleine instrumenten uit het huis zodat wij ook mee konden spelen. Het was zon mooi moment, de jongens improviseerden en Fede en Ricardo zongen over dit moment, elkaar en natuurlijk hun eeuwige oneindige bron van inspiratie en levenslust; de zee. Iedereen zat ademloos te genieten en het was zo mooi om te zien hoe veel liefde ze hier voor elkaar hebben. Ze zijn niet bang om het aan elkaar te laten zien, geen mannen ego wat ze tegenhoud om wat tranen te laten of de ander een knuffel te geven en te zeggen dat ze van elkaar houden. Alles wat ze vertellen over hun levensstijl is zo inspirerend, en het geeft je nieuwe inzichten over de manier waarop je de dingen meemaakt en voelt. En alles met voorbeelden van de zee: toen ik zei dat ik verdrietig was dat ik moest gaan zei Toto, wat denk je wat er zou gebeuren als ik na elke fantastische golf verdrietig ben omdat hij voorbij is? Dan geniet ik er veel minder van en herinner ik de golf met een bittere nasmaak. Dus ik geniet van de golf en daarna ben ik vol geluk en blijdschap omdat het zo goed ging, en wacht ik rustig op de volgende. Dichterbij de kern van het eiland leven kan ik niet komen, en wat ben ik dankbaar dat ik de kans heb om hier deel van uit te maken.
Ik ben verdrietig dat er een einde aan komt, maar ik ben gelukkig voor alle mooie mensen die ik heb ontmoet en de prachtige dingen die ik heb mogen doen, zien en horen. En natuurlijk kijk ik er naar uit om mijn lieve Pim weer te zien, en te knuffelen met Nootje, mijn allerliefste mooiste schattigste meisje van de wereld die ik zo erg mis!
Muchos besos,
Xxxx
Het internet hier laat zoals altijd weer weinig van zich horen op het eiland, vandaar dat het een tijdje duurt voor ik weer wat plaats. Ik ben inmiddels in mn laatste week beland en probeer er alles uit te halen wat mogelijk is, ik ben continu met iets bezig en geniet van elke minuut. Dat zorgt er wel voor dat ik elke nacht niet meer dan vijf uur slaap, maar in Nederland genoeg tijd om dat weer in te halen!!
De eigenaar van Baquero, Miguel, zag mij op een avond tekenen en was heel onder de indruk. Hij vroeg of ik een muurschildering wilde maken van fotos die hij tijdens het duiken, wat zijn werk is, heeft gemaakt. In Baquero!! Wat een eer. Iedereen die hier komt zal mijn werk zien. En dat is niet zomaar wat, aardig wat celeberties zijn tijdens hun luxe reisjes ook op de galapagos gestopt en heben in de avond een drankje gedronken in Baquero. De president van Ecuador, Tom Hanks en Nathalie Portman om maar even wat voorbeelden te noemen. Ik schilder elke ochtend van 8 tot 12, terwijl de vrouw van miguel en verse jugo voor me maakt van banaan, papaya en sinaasappel. Er staat keiharde blues muziek aan en Miguel loopt en beetje heen en weer schoon te maken. Ondertussen komt Maria, de vrouw, steeds even kijken met een nieuw vers sapje met een koekje of een stukje zelfgebakken brood. Altijd in haar pyama want zij werken natuurlijk tot laat en slapen elke dag lekker uit. Te schattig!
Vorige week was ik in Baquero weer aan de winnende hand met pool (ben echt goed geworden inmiddels ;) ) toen me opviel dat Toto en Fede (broers uit de snorrengroep) een tattoo hadden laten zetten. Ze zagen er onwijs goed uit, wat bijzonder was want hier op het eiland is niet veel te vinden daarvoor. Ik had al sinds de eerste week het idee in mijn hoofd om een herinnering aan mijn reis te nemen in de vorm van een kleine baby schildpad op mijn enkel. Ik vroeg het aan Toto, en hij introduceerde mij aan Andrés (34) met zijn enorme zwarte baard, snor en lang haar in een knotje en Hugo Ortíz (21), twee neven en verschrikkelijk goede tattoo artiesten uit Quito. Ze komen twee of drie keer per jaar naar de galapagos om een hele hoop tattoeages te zetten, omdat het hier gewoon niet goed genoeg gedaan wordt. Ik teken natuurlijk elke dag op mijn handen, en ik was superblij want die dag had ik echt een hele mooie grafische tekening gemaakt. Andres zag het natuurlijk meteen toen ik met hem in gesprek was en vroeg wie die tattoo had gezet. Ik moest lachen en zei dat het een tekening was die ik had gemaakt. Hij keek me scheef aan en zei dat het echt een hele goede tattoeage zou zijn. Groot compliment van een groot artiest! Ook praatte ik met Hugo en vertelde dat ik graag een tattoo wilde, dus maakten we een afspraak voor de volgende ochtend om gewoon een beetje te tekenen en kijken. Andres stond erop dat ik mn schetsboek mee zou nemen. Dus daar zat ik de volgende ochtend in het huis van Fede en Toto, waar Hugo en Andres sliepen, een beetje te tekenen. Andres pakte mijn schetsboek en bleef wel een half uur bladeren en was super onder de indruk. Ik ook van zijn schetsboek natuurlijk. Prachtige tattoeages en supermooie tekeningen en fotos. Ik begon te tekenen met Hugo voor mijn tattoo en hij adviseerde mij om er meer van mijzelf in te stoppen. Het moest dan wel wat groter dan ik in mn hoofd had om er details in te kunnen brengen, maar beter wat groter en prefect bij mij passend dan wat kleinder en minder origineel. We gebruikten een bloem uit een van mijn mandalas als het schild, en toen ik die tekening zag wist ik het 100% zeker; deze wil ik voor altijd bij mij dragen. Vooral toen Andres mij vertelde dat een schildpad werd gedragen omdat het de beschermer is van creativiteit en medeleven, kan het nog perfecter bij mij passen?
De volgende dag was ik uitgenodigd voor een lunch met de tattoo artiesten en de snorrengroep, en daarna zou Hugo mijn tattoeage zetten. Een hoek van de huiskamer was ingricht als tattoeage ruimte, maar het bleef gewoon de huiskamer natuurlijk. Wel was alles steriel en schoon, en ik moest zelf de pakketjes met naald etc openen zodat ik zeker wist dat het helemaal veilig was. Daar lag ik dan, met de zon in mn gezicht en de gele bloemen van het huis die door de ramen naar binnen hingen, blote voeten, mijn haren nog zout van mijn ochtend duik, in mijn lange jurk op de grote bank in het huis van Toto en Fede. Hugo zette alle spullen klaar en Toto en Fede maakten zich klaar om muziek voor mij te spelen. Anderhalf uur duurde het, en toto speelde ukelele en fede speelde akoestische gitaar en zong. De jongens hebben een band die best bekend is in Ecuador en hun vader is een muzikaal legende. De familie is prachtig, onwijze hippies die alleen maar biologisch eten, geen medicijnen gebruiken, hun kinderen niet naar school wilden sturen maar wilde laten leren door te leven en lief te hebben in een omgeving van muziek, dans en natuurlijk surf (Toto is de beste surfer van de Galapagos). Onwijs inspirerend allemaal. De tattoo deed helemaal niet zon zeer als ik had verwacht maar dat komt misschien omdat het zon fijn moment was. Ik ben er zo blij mee, het is een tekening van mijzelf met een mooie betekenis en herinnering en het was een prachtige ervaring.
De rest van de week ben ik met hen opgetrokken, vooral onwijs veel getekend met de tattoo artiesten, wat voor veel inspiratie en nieuwe inzichten zorgde voor mij. Ik was echt het kleine zusje, en ik was dan ook echt verdrietig toen ze gister afscheid moesten nemen. Als ik ooit nog een carriere als tattooartieste wil maken weet ik waar ik terecht kan!
Deze week ben ik elke avond weg geweest, eerst naar baquero en daarna naar de disco of naar een kampvuur om muziek te maken. Nouja, anderen maken het en ik luister en dans soms een beetje. Het dansen hier is ook een verhaal appart, ik kan er niet over uitgepraat raken. Als ik dat salsa ritme hoor voel ik het overal in mijn lichaam en wil ik alleen maar dansen. Continu geloven mensen niet dat ik een gringo (dat woord gebruiken ze voor blanken) ben omdat ik makkelijk meekom met de latinas hier. Het leuke aan de disco hier is dat alle leeftijden er bij elkaar komen. De burgemeester is er vaak genoeg te vinden en veel vrijwilligers staan een tijdje te dansen met hun gastgezin ouders. Zo ook een salsa leraar van 35 die in Baquero bekend staat als een van de beste poolspelers. Ik stond met hem te praten over salsa en hij zei dat hij kon zien dat ik nooit les heb gehad, maar het salsa ritme wel in me heb. Ik wil het natuurlijk graag leren en dat hoefde ik nieteens te vragen. Voor ik het wist werd ik de hele disco doorgedraaid, links, rechts dubbel links en hoppa, hing ik dan achterover met mijn hoofd bijna op de grond waarna nog drie draaien volgde. Ik dacht er nieteens meer bij na, als vrouw hoef je alleen te volgend dus je moet de ander echt vertrouwen en je laten leiden. Steeds meer mensen op de dansvloer maakten ruimte en keken naar ons, wat de salsa leraar natuurlijk helemaal te gek vond. Ik was letterlijk misselijk omdat we zoveel draaiden maar dat kon me niet schelen want wat een kick was het om zo te dansen! Toen de salsa muziek over was riep de dj om ''Aplausos para la gringa latina!''. En ik kwam niet meer bij van het lachen. Net zoals alle andere vrijwilligers natuurlijk, die lachend hadden staan kijken. Het was nog maar half twee maar ik was helemaal kapot dus ging naar huis om nog een beetje te draaien in bed en te dromen over mijn professionele danscarriere in latijns amerika. (Grapjeee)
Vrijdag speelden de snorrengroep met een bekende zanger uit Quito die hier voor drie weken was in Baquero. Prachtig om te zien hoeveel talent die jongens hebben, en hoe knap dat ze zo samen kunnen improviseren. Iedereen hing aan hun lippen en gaf een daverend applaus. Het was Ricardo's laatste nacht, dus na zijn standaard laatste nummer, Las Islas buenas, rolden er tranen over de wangen van de reusachtige man met de nog reusachtigere pikzwarte baard en snor met omgekrulde puntjes, bedekt met tattoeages. In de avond was het plan om naar La Isla te gaan maar de jongens wilden liever muziek maken met elkaar om het kampvuur. Fede haalde wat kleine instrumenten uit het huis zodat wij ook mee konden spelen. Het was zon mooi moment, de jongens improviseerden en Fede en Ricardo zongen over dit moment, elkaar en natuurlijk hun eeuwige oneindige bron van inspiratie en levenslust; de zee. Iedereen zat ademloos te genieten en het was zo mooi om te zien hoe veel liefde ze hier voor elkaar hebben. Ze zijn niet bang om het aan elkaar te laten zien, geen mannen ego wat ze tegenhoud om wat tranen te laten of de ander een knuffel te geven en te zeggen dat ze van elkaar houden. Alles wat ze vertellen over hun levensstijl is zo inspirerend, en het geeft je nieuwe inzichten over de manier waarop je de dingen meemaakt en voelt. En alles met voorbeelden van de zee: toen ik zei dat ik verdrietig was dat ik moest gaan zei Toto, wat denk je wat er zou gebeuren als ik na elke fantastische golf verdrietig ben omdat hij voorbij is? Dan geniet ik er veel minder van en herinner ik de golf met een bittere nasmaak. Dus ik geniet van de golf en daarna ben ik vol geluk en blijdschap omdat het zo goed ging, en wacht ik rustig op de volgende. Dichterbij de kern van het eiland leven kan ik niet komen, en wat ben ik dankbaar dat ik de kans heb om hier deel van uit te maken.
Ik ben verdrietig dat er een einde aan komt, maar ik ben gelukkig voor alle mooie mensen die ik heb ontmoet en de prachtige dingen die ik heb mogen doen, zien en horen. En natuurlijk kijk ik er naar uit om mijn lieve Pim weer te zien, en te knuffelen met Nootje, mijn allerliefste mooiste schattigste meisje van de wereld die ik zo erg mis!
Muchos besos,
Xxxx
-
19 Oktober 2014 - 21:44
Omie:
Hee schattekind, aan al dit genieten komt bijna eind, en dat is ook weer goed, je hebt heel veel gezien, ervaren , genoten en gedaan wat je wilde doen, heel veel mensen ontmoet een andere cultuur kunnen proeven, en denk ik wel geleerd, hoe de bevolking daar geniet en leeft van de kleine maar o zo waardevolle momenten! Een ervaring die je niet zal vergeten, en meeneemt in je verdere leven ! Een herinnering op je huid, die iedere stap die je doet, met je meeloopt,en voor jou een grote betekenis heeft!Je laat een prachtige handtekening achter op de Galapagos waar je trots op kunt zijn ! Geniet van je laatste weekie en hoop op een voorspoedige terug - reis! Tot zaterdag !ik kijk naar je uit !! Liefs Omie XXX -
19 Oktober 2014 - 21:59
Noa:
heeyy sisterr,
Ik kijk ernaar uit je weer te zien -
19 Oktober 2014 - 22:00
Noa:
en ik mis je heel ergg
Love youu xxx -
19 Oktober 2014 - 23:21
Monique:
Wat een prachtig ontroerend verhaal moest ook een traantje weg pinken. Maar aan al dit moois komt een eind. Niemand kan die ervaring, mooie momenten, nieuwe vrienden van je afnemen. En je weet "Elk afscheid is de geboorte van een herinnering." Geniet van je laatste week en je laat ook een mooie herinnering van jou daar achter, je muurschildering. Elke keer als ze er naar kijken zullen ze ook jou zien.
Liefs van ons X
-
20 Oktober 2014 - 06:14
Helga:
Isa, wat een mooi verhaal weer! Je schrijft zo beeldend en met zo veel levensvreugde. Wat heb je veel geleerd! Dat neem je mee voor de rest van je leven. Verheug me erop je weer eens live te spreken en nog meer van je mooie verhalen te horen. Liefs! -
20 Oktober 2014 - 10:14
Lieke (Projects Abroad Nederland):
Wat mooi om te lezen dat je zo op je plek ben daar! Je zal ongetwijfeld erg gemist gaan worden, het klinkt alsof je echt een nieuwe familie hebt op de Galapagos. Maar je familie en vrienden in Nederland zullen je wellicht nog meer missen en blij zijn als ze je weer zien. Ik ben wel heel benieuwd naar je foto's van al je kunstwerken :-).
Groetjes,
Lieke (Projects Abroad Nederland) -
20 Oktober 2014 - 11:23
Geri:
Lieve Isa,
Wat een prachtig verhaal weer!
Al deze ervaringen en alles wat je meemaakt zul je nooit vergeten.
Geniet van je laatste week, we verheugen ons er op je weer te zien en zijn erg benieuwd naar je foto's en de rest van je verhalen.
Straks een hele goeie reis en tot gauw.
Liefs en een dikke kus! -
20 Oktober 2014 - 16:37
Willy:
Jammer dat het bijna aan het einde is maar je hebt een ervaring die niemand meer van je afpakt. En ik weet zeker dat er een aantal mensen met hele wijde armen op Schiphol staan om jou te knuffelen en voorlopig niet meer los te laten ;-) -
21 Oktober 2014 - 13:09
OPA EN OMA GAASTRA:
Hallo Isabella,
Wat een mooi en uitgebreid verslag heb je weer gemaakt, helaas is de tijd van je verblijf daar bijna verstreken. Je hebt denk je vrienden die je daar hebt gemaakt in je hart gesloten.
We wensen je nog een heel fijne laatste week toe en een voorspoedige reis naar Nederland .
Kusjes van Oma en Opa G -
25 Oktober 2014 - 08:26
JeN:
Met kippenvel dit verlag gelezen... Wat onwijs bijzonder dat je dit hebt mee mogen en kunnen maken.. Wat zal je leven na de Galapalos anders zijn... Je bent een mooi mens Ies.. Love you en tot gauw!
X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
