We zijn dr bijnaaa
Blijf op de hoogte en volg Isa
12 September 2014 | Ecuador, Guayaquil
Nou, daar lig je dan als grote avonturier na een geschatte 18 uur reizen en wachten in een vreemd land in je king-size bed. Even aanpassen dus zoals je begrijpt... ;) Ik heb net twee uur onder de douche gestaan en terwijl ik als een zeester in bed lig zingt beyonce zachtjes op de achtergrond.
Het was een leuke reis. Ten eerste kreeg ik tijdens het boarden een andere stoel met zon drie meter beenruimte voor me, chill!! Op de vlucht Amsterdam-Quito zat er een schattig jong stel naast me uit Ecuador, Carlos en Lolly (ja ze heette echt Lolly). Ze gingen de hele tijd met me praten en express dingen in het spaans vragen om me een beetje te helpen. Je zit immers toch 11 uur naast elkaar in het vliegtuig. Ook de crew was onwijs aardig, ze zagen natuurlijk dat ik alleen was en vroegen wat ik ging doen. Ik vertelde dat ik best zenuwachtig was voor de vlucht, hier gingen ze heel serieus mee om en vroegen tijdens de vlucht steeds of het nog goed ging en kwamen even een praatje maken. Na een kipsalade+broodje, 2 hoofdstukken uit De ontdekking van de hemel van Harry Mullisch, 6 tekeningen in een prachtig schetsboek die ik van Divia heb gekregen, 4 dagboekpaginas, 1 1/2 film ( die tweede was niet zo leuk) en nog een minipiza met pastasalade verder waren we dan eindelijk in Quito. Er was veel turbulentie en gedraai met het vliegtuig dus eenmaal op de grond was ik kotsmisselijk. Maar geen stress! Die lieve stewards kwamen al naar me toe met cola en een glaasje water en en oppeppend praatje. Voelde me meteen weer goed!
Net gedag gezegd tegen mijn buren(Die me meteen op facebook wilden toevoegen) omdat zij in Quito uitstapten, kwamen mn volgende buren al aangewaggeld. Een oud stel uit Oostenrijk die, hoe verzin je het, net van de Galapagos eilanden afkwamen. Ook was eer weer een nieuwe crew, net zo leuk en aardig als de vorige. Een van de stewards bleef een tijd met me kletsen en hij vroeg of ik wel te eten mee had zodat ik als ik snachts (door het tijdsverschil) wakker wordt iets te eten zou hebben. Ik had inderdaad niks meer dus hij zou wel even een tasje voor me maken... nou dat had ik geweten :') Ik kreeg met een knipoog een dikke plastic tas toegestopt met als inhoud (hou je vast) : 2 muesli repen, 3 marsen, 3 zakjes amandeltjes, 2 chocolat chip brownies, 4 mini mentos rolletjes, 2 zakjes chips, 3 pakjes tuc, en flesje sap en eem flesje water. Volgens mij dacht hij dat ik voor heel de Galapagos hapjes nodog had! Wat een lieve steward.
Even daarna had ik bijna een zenuwinzinking. Alles had ik goed geregeld en gepakt, tijdens de vlucht allemaal papieren ingevuld om ecuador binnen te komen etc. Het enige wat ik nog moest doen was mijn koffer en backpack halen. Die knalpaarse zak had ik meteen, en toen moest ik wachten op mijm koffer. 5 minuten.... 10 minuten... 15 minuten... nog steeds geen teken van mijn bagage. De grote dringende mensenmenigte rondom de bagageband was inmiddels al lang en bepakt verdwenen, en ik zag steeds de zelfde koffers voorbij komen die niemand nog had gepakt. Het aantal koffers op de band werd steeds minder en nog steeds geen teken van mijn koffer. En toen stopte de band met draaien en ging het luik dicht en waren alle koffers geleverd. Als je mij kent weet je wat een stresskip ik ben, en dit deed me dan ook geen goed. Ik stond nog net niet op het punt op de grond te gaan zitten huilen en mn moeder te roepen. Dus ik loop een paar rondjes daar om iemand te zoeken om het aan te vragen, zie ik opeens een hele zielige, verlaten zwarte koffer in een hoekje staan met, Ja hoor! Mijn armbandje eraan. Heeft iemand hem eraf gehaald met het idee dat deze van hem of haar was (ik gok een haar want dat vind ik echt typisch een vrouwenactie) en heeft die oen hem niet teruggezet. Okee pfieiw Isa, niks aan de hand!
Voelde me echt te gek toen ik het vliegveld uit liep en gewoon midden in Ecuador stond! Helemaal alleen. Eenmaal in de shuttle bus richting mijn hotel zette de chauffeur de radio net iets te hard en schalde de reaggeaton door de bus. Hier wordt ik blij van! Ik raakte aan de praat met een Ecuadoriaanse piloot naast mij die in hetzelfde hotel sliep. Naarmate het gesprek vorderde vroeg hij wanneer ik naar de galapagos zou gaan. En je gelooft het niet, dit was de piloot die morgen mijn vliegtuig bestuurd! Wat een toeval weer. Zo zie je maar, al na een dag ontmoet je zoveel leuke mensen.
Ik ga nog even wat hapjes eten van mijn surival pakket en dan heeerlijk onder de veren! Morgen weer een intensieve dag met reizen en natuurlijk mijm gastgezin ontmoeten!!
Buenas noches!
Besos, Isa
Het was een leuke reis. Ten eerste kreeg ik tijdens het boarden een andere stoel met zon drie meter beenruimte voor me, chill!! Op de vlucht Amsterdam-Quito zat er een schattig jong stel naast me uit Ecuador, Carlos en Lolly (ja ze heette echt Lolly). Ze gingen de hele tijd met me praten en express dingen in het spaans vragen om me een beetje te helpen. Je zit immers toch 11 uur naast elkaar in het vliegtuig. Ook de crew was onwijs aardig, ze zagen natuurlijk dat ik alleen was en vroegen wat ik ging doen. Ik vertelde dat ik best zenuwachtig was voor de vlucht, hier gingen ze heel serieus mee om en vroegen tijdens de vlucht steeds of het nog goed ging en kwamen even een praatje maken. Na een kipsalade+broodje, 2 hoofdstukken uit De ontdekking van de hemel van Harry Mullisch, 6 tekeningen in een prachtig schetsboek die ik van Divia heb gekregen, 4 dagboekpaginas, 1 1/2 film ( die tweede was niet zo leuk) en nog een minipiza met pastasalade verder waren we dan eindelijk in Quito. Er was veel turbulentie en gedraai met het vliegtuig dus eenmaal op de grond was ik kotsmisselijk. Maar geen stress! Die lieve stewards kwamen al naar me toe met cola en een glaasje water en en oppeppend praatje. Voelde me meteen weer goed!
Net gedag gezegd tegen mijn buren(Die me meteen op facebook wilden toevoegen) omdat zij in Quito uitstapten, kwamen mn volgende buren al aangewaggeld. Een oud stel uit Oostenrijk die, hoe verzin je het, net van de Galapagos eilanden afkwamen. Ook was eer weer een nieuwe crew, net zo leuk en aardig als de vorige. Een van de stewards bleef een tijd met me kletsen en hij vroeg of ik wel te eten mee had zodat ik als ik snachts (door het tijdsverschil) wakker wordt iets te eten zou hebben. Ik had inderdaad niks meer dus hij zou wel even een tasje voor me maken... nou dat had ik geweten :') Ik kreeg met een knipoog een dikke plastic tas toegestopt met als inhoud (hou je vast) : 2 muesli repen, 3 marsen, 3 zakjes amandeltjes, 2 chocolat chip brownies, 4 mini mentos rolletjes, 2 zakjes chips, 3 pakjes tuc, en flesje sap en eem flesje water. Volgens mij dacht hij dat ik voor heel de Galapagos hapjes nodog had! Wat een lieve steward.
Even daarna had ik bijna een zenuwinzinking. Alles had ik goed geregeld en gepakt, tijdens de vlucht allemaal papieren ingevuld om ecuador binnen te komen etc. Het enige wat ik nog moest doen was mijn koffer en backpack halen. Die knalpaarse zak had ik meteen, en toen moest ik wachten op mijm koffer. 5 minuten.... 10 minuten... 15 minuten... nog steeds geen teken van mijn bagage. De grote dringende mensenmenigte rondom de bagageband was inmiddels al lang en bepakt verdwenen, en ik zag steeds de zelfde koffers voorbij komen die niemand nog had gepakt. Het aantal koffers op de band werd steeds minder en nog steeds geen teken van mijn koffer. En toen stopte de band met draaien en ging het luik dicht en waren alle koffers geleverd. Als je mij kent weet je wat een stresskip ik ben, en dit deed me dan ook geen goed. Ik stond nog net niet op het punt op de grond te gaan zitten huilen en mn moeder te roepen. Dus ik loop een paar rondjes daar om iemand te zoeken om het aan te vragen, zie ik opeens een hele zielige, verlaten zwarte koffer in een hoekje staan met, Ja hoor! Mijn armbandje eraan. Heeft iemand hem eraf gehaald met het idee dat deze van hem of haar was (ik gok een haar want dat vind ik echt typisch een vrouwenactie) en heeft die oen hem niet teruggezet. Okee pfieiw Isa, niks aan de hand!
Voelde me echt te gek toen ik het vliegveld uit liep en gewoon midden in Ecuador stond! Helemaal alleen. Eenmaal in de shuttle bus richting mijn hotel zette de chauffeur de radio net iets te hard en schalde de reaggeaton door de bus. Hier wordt ik blij van! Ik raakte aan de praat met een Ecuadoriaanse piloot naast mij die in hetzelfde hotel sliep. Naarmate het gesprek vorderde vroeg hij wanneer ik naar de galapagos zou gaan. En je gelooft het niet, dit was de piloot die morgen mijn vliegtuig bestuurd! Wat een toeval weer. Zo zie je maar, al na een dag ontmoet je zoveel leuke mensen.
Ik ga nog even wat hapjes eten van mijn surival pakket en dan heeerlijk onder de veren! Morgen weer een intensieve dag met reizen en natuurlijk mijm gastgezin ontmoeten!!
Buenas noches!
Besos, Isa
-
12 September 2014 - 06:54
Petra Hoogervorst:
Isa..... Je moet bij de krant gaan werken!!! Wat een gaaf verslag joh!!! Stoere verhalen, nu al een belevenis -
12 September 2014 - 07:13
Helga Oudshoorn:
Wat een verhaal, Isa! Fijn te horen dat de reis goed is gegaan en je al zoveel lieve mensen hebt ontmoet. Nu het laatste stukje reis nog. Hoop nog veel van je te lezen. -
12 September 2014 - 08:43
Omie:
Hoi Lieve Isa , heel blij met dit bericht, al een groot stuk van je reis ligt achter je en nu lekker in je mega bedje, er wordt goed voor je gezorgd en leuke en lieve mensen om je heen en een prachtig verhaal !
geweldig dat ik dit zo kan volgen, maar mam en pap houden mij op korte termijn op de hoogte, lieve schat geniet van de volgende stap en wat grappig dat de piloot zo dicht in de buurt is! Tot snel dikke knuffel Omie XXX -
12 September 2014 - 08:54
Jannie/mamsie:
He lieverd,
wat een leuk en gaaf verslag Isa, ik zie je helemaal voor me en blij worden van al die belevenissen en ontmoetingen, heel wat te verwerken jij ;)
Heb je al op het kingsize bed gesprongen? (Otje..weet je nog hihi)
goede reis vandaag schat en tot later
dikke kus xx -
12 September 2014 - 09:42
Ilona:
Wat een leuk verhaal, het lijkt wel een avonturenboek.
Heel veel plezier!
Ilona en neef Niels -
12 September 2014 - 11:56
Opa En Oma Gaastra:
Hai Isabel,
Wat een leuk verslag, je moet journalist worden, we zijn blij dat alles goed is verlopen,
we hopen dat je nog een leuke tijd tegemoet gaat, dikke kus van opa en oma g -
12 September 2014 - 17:03
Adrie Koopmans:
Mooi verslag Isa, ga zo door dan genieten wij mee.
Goeie reis verder en groetjes van Texel.
Adrie Jannie Koopmans. -
13 September 2014 - 09:26
Milou:
Superleuk om te lezen Ies! Wens je heel veel plezier en succes! X -
13 September 2014 - 09:28
Willy:
Hoi Isa,
Wat heerlijk om zo je verhaal te lezen en wat leuk dat je al zoveel aardige mensen om je heen had, maakt het toch een stuk gezelliger zo'n lange reis. Hoop dat je nu snel op je eindbestemming bent aodat het echte avontuur kan gaan beginnen.
Verheug me nu alweer op je volgende reisverhaal.
Dikke X uit Vlaardingen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
